Αδάμος Αδάμου/Insider
Μπορεί παγκοσμίως οι επιχειρήσεις να αναζητούν προσωπικό, καθώς η πανδημία έχει προκαλέσει σοβαρή έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού, αλλά την ίδια ώρα προκύπτει ότι αρκετοί εργαζόμενοι με τη σειρά τους αναζητούν νέο εργοδότη.
Συγκεκριμένα, ένας στους πέντε εργαζόμενους παγκοσμίως δηλώνει ότι είναι πιθανό να αλλάξει εργοδότη μέσα στο επόμενο δωδεκάμηνο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας «Global Workforce Hopes and Fears», που διενήργησε πρόσφατα η PwC σε 52.195 εργαζόμενους σε 44 χώρες. Σύμφωνα με χθεσινό τηλεγράφημα του ΑΠΕ, πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες έρευνες που έγιναν ποτέ σε παγκόσμιο επίπεδο για το ανθρώπινο δυναμικό, η οποία, ως αποτέλεσμα του μεγάλου κύματος φυγής που προκάλεσε η πανδημία, έχει τη σημασία της.
Η αναζήτηση, πάντως, από πλευράς εργαζομένων νέας επαγγελματικής στέγης φαίνεται να τροφοδοτείται σε κάποιο βαθμό και από την ακρίβεια και τον αυξημένο πληθωρισμό, καθώς το 35% των ερωτηθέντων σχεδιάζει να ζητήσει από τον εργοδότη του υψηλότερο μισθό τους επόμενους 12 μήνες. Βάσει της έρευνας, η μισθολογική πίεση είναι υψηλότερη στον τομέα της τεχνολογίας, όπου το 44% των εργαζομένων που ερωτήθηκαν σκοπεύουν να ζητήσουν αύξηση. Τα αντίστοιχα ποσοστά είναι χαμηλότερα στον δημόσιο τομέα (25%). Μολονότι η αύξηση αποδοχών είναι το κύριο κίνητρο για την αλλαγή εργασίας (71%), η επιθυμία εργασίας από την οποία αντλούν ικανοποίηση (69%) και στην οποία είναι πραγματικά ο εαυτός τους (66%) συμπληρώνουν τα τρία κορυφαία ζητούμενα για τους εργαζομένους. Επιπρόσθετα, σχεδόν οι μισοί (47%) έδωσαν προτεραιότητα στο να μπορούν να επιλέξουν την τοποθεσία εργασίας τους.
Οι εργαζόμενοι που είναι πιθανό να αναζητήσουν νέο εργοδότη τους επόμενους 12 μήνες αισθάνονται αντίστοιχα λιγότερο ικανοποιημένοι με τον τωρινό εργοδότη τους. Σε σύγκριση με εκείνους που δεν σκοπεύουν να αλλάξουν δουλειά, είναι 14% πιο πιθανό να θεωρούν την τρέχουσα εργασία τους λιγότερο ικανοποιητική, 11% λιγότερο πιθανό να αισθάνονται ότι μπορούν πραγματικά να είναι ο εαυτός τους στη δουλειά και 9% λιγότερο πιθανό να αισθάνονται ότι οι οικονομικές τους ανταμοιβές είναι δίκαιες.
Προτιμούν υβριδικό
Από την ίδια έρευνα της PwC, προκύπτει αβίαστα και η προτίμηση παγκοσμίως των εργαζομένων σε ένα υβριδικό μοντέλο εργασίας, που να συνδυάζει δηλαδή την τηλεργασία και τη φυσική παρουσία των εργαζομένων. Σε κάποιο βαθμό η επιθυμία αυτή ικανοποιείται, ιδιαίτερα μετά την υποχρεωτική τηλεργασία που εφαρμόστηκε σε πολλές χώρες κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Από την έρευνα προκύπτει, πάντως, ότι το 45% των εργαζομένων νιώθει ότι η δουλειά του δεν μπορεί να γίνει εξ’ αποστάσεως.
Εντούτοις, από εκείνους που υποστηρίζουν ότι η δουλειά τους μπορεί να γίνει εξ’ αποστάσεως, το 63% δηλώνει ότι προτιμά κάποιο συνδυασμό εργασίας με φυσική παρουσία και εξ’ αποστάσεως εργασία, με το ίδιο ποσοστό να δηλώνει ότι αναμένει από τον εργοδότη του να προσφέρει αυτή τη δυνατότητα, τουλάχιστον για τους επόμενους 12 μήνες. Ποσοστό 26% των εργαζομένων θα προτιμούσε στο μεταξύ την αμιγώς εξ αποστάσεως εργασία, αλλά μόνο το 18% εκτιμά ότι οι εργοδότες είναι πιθανό να υιοθετήσουν αυτό το μοντέλο. Ποσοστό 18% λέει ότι οι εργοδότες τους είναι πιθανό να απαιτήσουν εργασία με αμιγώς φυσική παρουσία, κάτι που προτιμά, όμως, μόνο το 11% των εργαζομένων.
Σημειωτέον ότι δεν είναι σε όλες τις χώρες ρυθμισμένη με νόμο ή συλλογικές συμβάσεις η εξ αποστάσεως εργασία. Στην Κύπρο είναι σε εξέλιξη διαβούλευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και του Υπουργείου Εργασίας για ψήφιση σχετικής νομοθεσίας, η οποία αποτελεί σε σημαντικό ποσοστό μεταφορά της αντίστοιχης νομοθεσίας που ισχύει στην Ελλάδα.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Εργασία, ευελιξία και μισθοί
Πανδημία και πληθωρισμός, τον οποίο για χρόνια οι εργαζόμενοι στην ουσία δεν γνώριζαν, καθώς και η μείωση του ρυθμού ανάπτυξης, δεν αποκλείεται να προκαλέσουν νέες αναταραχές και στην αγορά εργασίας της Κύπρου. Ως αποτέλεσμα, παραμένει άγνωστο και ποιος θα έχει στο προσεχές μέλλον το πάνω χέρι στην διαπραγμάτευση. Για την ώρα, πάντως, αυτό που φαίνεται να χαρακτηρίζει την αγορά εργασίας, σύμφωνα και με εκτιμήσεις εργοδοτικών οργανώσεων στη χώρα, είναι η έλλειψη εργατικών χεριών. Ενόψει τούτου, η ευελιξία και η μισθοδοσία των εργαζομένων κρίνεται, για την ώρα τουλάχιστον, κρίσιμη, τόσο για τις επιλογές των εργαζομένων, όσο και των εργοδοτών.