Κορωνοϊός: 5 ερωτοαπαντήσεις για το χώρο εργασίας και τι πρέπει να ξέρετε

Πιο κάτω δίνονται οι απαντήσεις σε πέντε βασικές ερωτήσεις που πρέπει να γνωρίζουν οι υπάλληλοι για τις υποχρεώσεις που έχουν οι εργοδότες σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνουν σχετικά με τον κορωνοϊό.

Κάθε εργοδότης έχει εκ του νόμου υποχρέωση να αξιολογεί συνεχώς το εργασιακό περιβάλλον και να λαμβάνει όλες τις αναγκαίες ενέργειες ενόψει πιθανών κινδύνων. Ο  ιός Covid-19  είναι  ένας  προφανής  κίνδυνος  σε  πολλές  επιχειρήσεις.  Κατά συνέπεια, πρέπει να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα με σκοπό την διασφάλιση της υγείας  και  της  ασφάλειας  στην  εργασία.  Παραδείγματα  αυτού  του  είδους  είναι  η παροχή  απολυμαντικών,  αντισηπτικών  και  τεχνικών  δυνατοτήτων  ως  εναλλακτική λύση σε φυσικές συναντήσεις (π.χ. τηλεδιασκέψεις).

Ο   εργοδότης   είναι   υπεύθυνος  για   την   παροχή   ενός  ασφαλούς  και   υγιούς περιβάλλοντος  εργασίας. Η  άρνηση  πρόσβασης  σε  πιθανά  μολυσμένο  προσωπικό προκειμένου να προστατευθούν οι άλλοι εργαζόμενοι, είναι ένας έγκυρος λόγος για την απαγόρευση πρόσβασης αυτού του ατόμου στον χώρο εργασίας. Συγκεκριμένα το  Υπουργείο  Υγείας παρακολουθεί  την  κατάσταση  και  προβαίνει σε  έκδοση «Ταξιδιωτικών Οδηγιών» με τις οποίες καθορίζεται ποια άτομα θα πρέπει να τεθούν σε υποχρεωτικό αυτοπεριορισμό και ποια θα πρέπει να αυτοπαρακολουθούνται. Σε περίπτωση που πρόσωπα πρέπει να τεθούν σε υποχρεωτικό αυτοπεριορισμό αλλά είναι  σε  θέση  να  εργαστούν,  τότε,  εάν  είναι  εφικτό,  μπορεί  να  επιτραπεί  στους εργαζόμενους να εργάζονται από το σπίτι. Εάν αυτό δεν είναι δυνατό τότε τίθεται το ζήτημα κατά πόσον ο εργοδοτούμενος θα δικαιούται σε πληρωμή για την περίοδο που  θα  βρίσκεται  σε  υποχρεωτικό  αυτοπεριορισμό.  Ένεκα  του  ότι  η  απουσία  του εργοδοτούμενου δεν οφείλεται στον εργοδότη, ο τελευταίος δεν έχει υποχρέωση να καταβάλει σ’ αυτόν μισθό για την περίοδο απουσίας.

Σύμφωνα  με  την  απόφαση  του  Υπουργικού  Συμβουλίου  ημερ.  28/02/2020,  η υποχρεωτική  απουσία  από  την  εργασία  με  οδηγίες  ή  εντολή  των  Αρχών  σε  (α) καραντίνα  και  εφόσον  θα  κατέχουν  πιστοποιητικό  που  θα  εκδίδεται  από  το Υπουργείο Υγείας, (β) κατ’ οίκον περιορισμό ή (γ) άλλως πως, θα τυγχάνει χειρισμού ως να ήταν απουσία λόγω ασθένειας από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Η  ταχεία  μετάδοση  του  ιού Covid-19  και  η  κήρυξη  του  σε  παγκόσμια  πανδημία κατέστησε αναγκαία, μεταξύ άλλων, την προσωρινή αναστολή λειτουργίας όλων των σχολείων παγκυπρίως, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, τόσο δημόσιων όσο και ιδιωτικών, με αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό των εργαζόμενων γονέων να πρέπει να  λάβει  άδεια  για  παραμείνει  στο  σπίτι.  Εν  προκειμένω,  φαίνεται  να  υπάρχει νομοθετικό  κενό  καθότι  δεν  προβλέπεται  εκ  του  νόμου ο  τύπος  της  εν  λόγω «άδειας» και κατά συνέπεια πώς θα αποζημιωθεί ο εργοδοτούμενος. Μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί οποιαδήποτε απόφαση και/ή οδηγία από το Υπουργικό Συμβούλιο η  οποία  να  ρυθμίζει  ειδικά  αυτό  το  ζήτημα,  κάτι  το  οποίο  αναμένεται  εντός  των ημερών.
Σημειώνεται ότι, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει σχετική νομοθετική ρύθμιση. Μέχρι  την  έκδοση  σχετικής  ρύθμισης  και/ή  οδηγιών,  σε  τέτοιες  περιπτώσεις,  θα πρέπει  να  υπάρξει  διευθέτηση  μεταξύ  του  εργοδότη  και  του  εργοδοτούμενου. Ενδεικτικά,  ο  εργοδοτούμενος  θα  μπορούσε  να  λάβει  άδεια  άνευ  απολαβών  ή  να μειώσει τις ώρες εργασίας του για συγκεκριμένη χρονική περίοδο ή να απουσιάζει από  την  εργασία  χωρίς  αποκοπές  νοουμένου  ότι  θα  καλυφθεί  ο  απολεσθέντος χρόνος  όταν  αυτός  επιστρέψει  στην  εργασία.  Νοείται ότι  σε  κάθε  περίπτωση,  ο εργοδοτούμενος δύναται να κάνει χρήση της ετήσιας άδειας μετ’ απολαβών του.

Δεδομένου  ότι  ο  εργοδότης  είναι  υπεύθυνος  για  την  παροχή  ενός  ασφαλούς  και υγιούς  περιβάλλοντος  εργασίας,  πρέπει  να  ληφθούν  κατάλληλα  μέτρα  για  να διασφαλιστεί ότι δεν θα μολυνθούν άλλα άτομα  στο χώρο εργασίας. Το απόρρητο των εργαζομένων όσον αφορά τον ιό Covid-19 θαπρέπει να διατηρείται στο μέτρο του δυνατού και χωρίς να διακινδυνεύει βλάβη άλλων υπαλλήλων της επιχείρησης. Στο βαθμό που εφαρμόζεται η νομοθεσία για την προστασία της ιδιωτικής ζωής ή της υγείας, τέτοια νομοθεσία πρέπει να εφαρμόζεται με σκοπό την ορθή διαχείριση των  πληροφοριών  που  γνωστοποιούνται  σε  σχέση  με  τον  ιό Covid-19.  Για παράδειγμα, στις χώρες στις οποίες εφαρμόζεται το GDPR, οι πληροφορίες Covid-19 πρέπει να υποβάλλονται σε επεξεργασία, αποθήκευση, ασφάλεια, πρόσβαση και καταστροφή σύμφωνα με τη νομοθεσία αυτή.Οι   προσωπικές   πληροφορίες   σχετικά   με   την   ασθένεια   πρέπει   πάντα   να αντιμετωπίζονται  με  προσοχή.  Κατά  συνέπεια,  οι  πληροφορίες  σχετικά  με  ένα επιβεβαιωμένο κρούσμα δεν πρέπει να εξαπλωθούν σε μεγαλύτερο πλήθος από ότι είναι  απαραίτητο. Ωστόσο,  εάν  υπάρχει  ένας  έγκυρος  λόγος,  δηλαδή  πρέπει  να εξεταστεί  εάν  περισσότερα  άτομα  έχουν  έρθει  σε  επαφή  με  το  επιβεβαιωμένο κρούσμα,  τότε  αυτό  μπορεί  να  κοινοποιηθεί  σε  μια  τέτοια  μεγαλύτερη  ομάδα ανθρώπων.

Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, ωστόσο δεν είναι απόλυτο.  Στις  περιπτώσεις  όπου  τίθεται,  μεταξύ  άλλων,  ζήτημα  δημόσιας  υγείας τότε η επέμβαση στο δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής είναι δικαιολογημένη.  Επομένως, δεδομένου  ότι  ο  εργοδότης  οφείλει  να  διατηρεί  και  να  διασφαλίζει  ένα  υγιές  και ασφαλές  εργασιακό  περιβάλλον,  τέτοιου  είδους  ερώτηση  δύναται  να  τεθεί  από αυτόν προς τον εργοδοτούμενο και ο τελευταίος οφείλει να απαντήσει. Φυσικά, ως αναφέρουμε ανωτέρω, οι απαντήσεις του εργοδοτούμενου θα επεξεργάζονται κάτω από την ομπρέλα της νομοθεσίας του GDPR