Η εργασία από το σπίτι θα διαρκέσει, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη καλύτερης προστασίας και καλύτερης γνώσης των δικαιωμάτων και των κινδύνων που συνδέονται μ 'αυτό το νέο τρόπο ζωής, υπογραμμίζει σε έκθεσή της η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ, ΔΟΕ) Το
«Πότε ο κόσμος επλήγη βίαια από την πανδημία της Covid-19, τα λεγόμενα εργαζόμενα μυϊκά από τη μέρα στην άλλη εργασία από το σπίτι για να προστατεύσουν την απασχόληση τους και τη ζωή τους», υπογραμμίζει τον οργανισμό του ΟΗΕ, για τον ίδιο «Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η εργασία από το σπίτι θα καταστεί ακόμα πιο σημαντική μέσα στα επόμενα χρόνια».
Εκθετική αύξηση
Η ΔΟΕ εκτιμά πως το 2019, πριν από την επιδημία που ξεκίνησε στην Κίνα και επεκτάθηκε σε όλο τον κόσμο, περίπου 260 άνθρωποι εργάστηκαν στο σπίτι τους, δηλαδή περίπου το 7,9% του συνολικού αριθμού των εργαζομένων.
Ο Covid-19 έκανε την αναλογία αυτή να αυξηθεί περίπου στο 20% στη διάρκεια των πρώτων μηνών της πανδημίας, εκτιμάται ένας οργανισμός.
Η ΔΟΕ διακρίνεται σε τρεις κατηγορίες αυτών που εργάζονται στο σπίτι: τα πρόσωπα που τηλεφωνούνται με διαρκή τρόπο καθώς και ένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων που παράγουν αγαθά η κατασκευή των οποίων δεν μπορούν να αυτοματοποιηθούν όπως τα κεντρικά, η παραγωγή από τεχνίτες ή η ηλεκτρονική συναρμολόγηση και μια τρίτη κατηγωρία που αφορά τους εργαζόμενους σε ψηφιακές πλατφόρμες (διαχείριση δηλώσεων για καταστροφές, εργασίες επανεξέτασης εγγράφων ή ακόμη σημείωσης δεδομένων που προορίζονται για να τροφοδοτήσουν για παράδειγμα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης).
Σε χώρες χαμηλού και μεγάλου εισοδήματος, οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους στο σπίτι θεωρούνται ανεξάρτητοι, ενώ σε πλούσιες χώρες είναι στην πλειονότητά τους μισθωτοί. Οι περισσότεροι είναι γυναίκες (147 νέα έναντι 113 εκατομμυρίων ανδρών το 2019).
«Η κανονική ρύθμιση της εργασίας στο σπίτι αποδεικνύεται συχνά ανεπαρκής και ο σεβασμός των ισχυρών κανονιστικών ρυθμίσεων παραμένει αληθινή πρόκληση», σημειώνει τη ΔΟΕ, επειδή είναι το καθεστώς του ανεξάρτητου, που «τους αποκλείεται από την περίμετρο της υπάρξεως του εργατικού δικαίου».
Έτσι στις χώρες χαμηλού ή μέσου εισοδήματος ουσιαστικά «όλοι οι εργαζόμενοι από το σπίτι (90%) ασκούν τη δραστηριότητά τους ανεπίσημα».
«Για τους τηλεργαζομένους ο μεγάλος κίνδυνος είναι να σβήσει η διαφορά στον χρόνο εργασίας και τον χρόνο που έχει κάποιος για τον εαυτό του και για την οικογένειά του», υπογραμμίζεται στην έκθεση, η οποία επιμένει στην ανάγκη να ληφθούν υπόψη οι ψυχολογικοί κίνδυνοι που συνδέονται με το γεγονός ότι κάποιος εργάζεται απομονωμένος.
Είναι επίσης σημαντικό «να θεσπιστεί ένα« δικαίωμα στην αποσύνδεση »για να εξασφαλιστεί ένας σεβασμός των ορίων μεταξύ της επαγγελματικής ζωής και της ιδιωτικής ζωής».
Ο οργανισμός σημειώνει πως ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της εργασίας στο σπίτι είναι η ευελιξία των ωραίων.
Για τους εργαζομένους αυτούς η προσφορά δομών φύλαξης των παιδιών είναι πολύ σημαντική «για να αυξηθεί η παραγωγικότητα και να υποστηριχθεί η ισορροπία μεταξύ της εργασίας και της ιδιωτικής ζωής και, σε ό, τι αφορά τους εργαζομένους στο σπίτι στον κατασκευαστικό τομέα, αυτό βοηθάει εν δυνάμει να σπάσει ο κύκλος της φτώχειας », υπογραμμίζει η ΔΟΕ.
Γενικά όμως οι εργαζόμενοι αυτοί κερδίζουν κατά μέσο όρο 13% λιγότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο, 22% λιγότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, 25% λιγότερα στη Νότια Αφρική και περίπου 50% στην Αργεντινή, την Ινδία και το Μεξικό ».
Οι κυβερνήσεις, σε συνεργασία με τις οργανώσεις των εργαζομένων και των εργαζομένων, πρέπει να εργαστούν από κοινού για να εξασφαλίσουν ότι το σύνολο των εργαζομένων στο σπίτι -είτε πλέκουν ψάχνουν στην Ινδονησία, φτιάχνουν βούτυρο καριτέ στη Γκάνα, κατασκευάζουν μάσκες στην Ουρουγουάη ή τηλεργούνται στη Γαλλία - μπορεί να περάσει από την αφάνεια στην αξιοπρεπή εργασία », παραμένει η ΔΟΕ.